Najwięcej o dochodzeniu do poziomu mistrzowskiego i całej logistyce stojącej za zdobywaniem tytułów mistrzowskich czy medali olimpijskich, wiedzą oczywiście sami sportowcy, którym udało się wejść na ten pułap – psychologia sportu książka bywa więc często dziełem takiego sportowca.

Spora część mistrzów po przejściu w tzw. stan spoczynku rozpoczyna swoje nauki w kierunku fachu szkoleniowego, czyli zawodu trenera i nie brakuje w historii rozmaitych dyscyplin sportu biografii zawodników, którzy najpierw zdobywali mistrzostwa jako czynni sportowcy, a następnie jako trenerzy kolejnego pokolenia zawodników. Tacy ludzie, którzy zakładali na swoją szyję złoty medal Igrzysk Olimpijskich bądź Mistrzostw Świata a następnie kształcili podobnych sobie następców, wiedzą o byciu mistrzem najwięcej i o czynnikach, które za wygrywaniem stoją mogą powiedzieć najwięcej. Ich wiedzę prezentuje psychologia sportu książka.

Wypadkowa wielu czynników

Według pozycji obowiązkowej, jaką jest dla każdego studenta AWF czy menadżera sportowego lub doktora psychologii sportu – książka mówi się wiele na temat kształtowania zawodnika. Z całą pewnością szkoła amerykańska, oparta na typowo komercyjnym i zawodowym podejściem, z ogromnym wsparciem biznesu i szeroko zakrojoną logistyką, będzie się co do samych fundamentów organizacyjnych różnić od metodologii prowadzenia sportowca w krajach postkomunistycznych. Oczywistym jest więc, że dla trenerów wychowanych jeszcze w epoce konkurencji ZSRR z RFN, nowoczesne metody treningowe, motywacja na poziomie podświadomości czy innowacyjne terapie regeneracyjne, mogą być zbyt skomplikowane i zaawansowane. Tam jednak, gdzie sport zawodowy stoi na najbardziej rozwiniętym poziomie, jak można zaobserwować w europejskiej piłce nożnej czy amerykańskich ligach zawodowych – już teraz wiadomo o psychice i działaniu układu neurologicznego zawodnika prawie wszystko.

Różnice między mistrzem a czwartym miejscem

W sporcie i publicystyce przyjął się pogląd, że najgorszym możliwym miejscem jest czwarte, czyli pierwsze za podium i pierwsze bez szans na nagrodę czy bycie zapamiętanym. W przypadku zawodów, w których uczestniczy przykładowo 10000 zawodników, bycie w czołowej czwórce teoretycznie powinno być powodem do satysfakcji. To jednak wyróżnia mistrzów według psychologia sportu książka, że dla nich jedynym celem wyjazdu na imprezę jest zawsze jej wygranie – nawet jeśli jest to niemożliwe lub mało prawdopodobne. Taka motywacja i stałe nakierowanie na sukces należy do elementów psychiki, które można próbować wypracować, ale niektórzy są do tego genetycznie i środowiskowo predestynowani, a wiara w siebie i płynąca z tego przekonania siła fizyczna jest dla nich niemalże naturalna.